Przed nami jeszcze pielgrzymowanie szlakiem św. Jakuba VIA REGIA 12 września z Góry Ropczyckiej do Zawady i 10 października z Zawady do Pilzna.
Program wyjścia 12 września we wcześniejszych wiadomościach.
Zakończenie letniego sezonu turystycznego
Letni sezon turystyczny dobiega końca. Dni są coraz krótsze i chłodniejsze. Kończy się roczny cykl w świecie przyrody. Minęła roześmiana wiosna i upalne lato, nadchodzi czas przygotowania się do zimy. Fakt ten może doprowadzić do melancholii i zniechęcenia. Dlatego warto spojrzeć na umykające miesiące roku z innej strony: zobaczyć liczne Boże dary w przyrodzie, zwłaszcza uginające się pod ciężarem owoców konary drzew w naszych ogrodach.
Na co dzień z satysfakcją doświadczamy hojności przyrody, która nas żywi i pielęgnuje. Nasze ciała są jej cząstką. Przywykliśmy korzystać z owoców ziemi pełną garścią, bez ograniczeń, nie bacząc na potrzeby innych ludzi i przyszłych pokoleń, a ponadto bezmyślnie niszcząc wiele jej bogactw i uroków. Dlatego św. Jan Paweł II zachęca nas, wędrowców, do tzw. ekoturystyki, czyli wędrówek „w formach odznaczających się większym szacunkiem dla środowiska, większym umiarkowaniem pod względem korzystania z bogactw naturalnych i większą odpowiedzialnością za kultury lokalne” (Orędzie Jana Pawła II na XXIII Światowy Dzień Turystyki 2002 r.). Papież podkreśla, że przyczyną degradacji środowiska naturalnego jest kryzys wartości moralnych: „Często górę bierze niepohamowana żądza gromadzenia bogactw, która nie pozwala usłyszeć alarmującego wołania całych narodów żyjących w nędzy (…) egoistyczne zabieganie o własny dobrobyt prowadzi do ignorowania słusznych oczekiwań pokoleń współczesnych i przyszłych. Prawda jest taka, że gdy człowiek oddala się od planów Boga dotyczących świata stworzonego, bardzo często zapomina o braciach i traci szacunek dla przyrody” (tamże). Dlatego sięgając do głębszych źródeł tej sytuacji, trzeba przeciwstawić się kryzysowi moralnemu.
„Trzeba nauczyć się patrzeć na świat stworzony oczyma czystymi i pełnymi zdumienia” (tamże). Poznanie z bliska wielu delikatnych aspektów przyrody pozwoli nam uświadomić sobie pilną potrzebę jej ochrony, zwłaszcza zrezygnowania z niezrównoważonego korzystania z bogactw naturalnych, na co zwracają uwagę także następni papieże: Benedykt XVI i Franciszek. Ten ostatni wysuwa szereg konkretnych postulatów, m.in.: zmianę stylu życia polegającą na odrzuceniu postaw i działań konsumpcjonistycznych, wychowywania do przymierza między ludzkością a środowiskiem, kontemplowanie tworów przyrody jako odbicia Boga-Stwórcy, kształtowanie duchowości przenikniętej radością i pokojem (por. Enc. „Laudato si”, rozdz. VI).
Zachęcając do ochrony środowiska naturalnego, Papieże wyjaśniają, że przyrody nie można stawiać na równi z człowiekiem, jak to czynią niektóre ekocentryczne ruchy ekologiczne. Nie można też jej ochrony traktować jako celu samego w sobie. Przyroda jest dla człowieka. Toteż celem jej ochrony jest zawsze człowiek, a ściślej, dobro obecnych i przyszłych pokoleń. Przyroda bowiem została dana przez Stwórcę ludziom do używania w słusznych rozmiarach, ale też do jej zachowywania, chronienia i udoskonalania. Mamy więc wobec przyrody prawa i obowiązki.
Skuteczną motywację do troski o środowisko naturalne czerpią ludzie z wiary religijnej. Dlatego Papieże swoje apele o ochronę środowiska kierują szczególnie do nas, chrześcijan. Podejmijmy ich wezwania.
Intensywne życie przyrody cieszy, ale jest również dla nas wyzwaniem, by żyć intensywnie i twórczo, by spotęgować swoje życie, być kreatywnym. Bo w twórczości zaspokaja człowiek wewnętrzne aspiracje swej natury. Twórczość jest źródłem głębokiej wewnętrznej radości.
Swoistą formą twórczości jest umiejętnie realizowana turystyka. Dlatego źródłem radości niech nam nadal będą wędrówki, także te późnojesienne i zimowe, spontanicznie organizowane w małych rodzinnych czy przyjacielskich grupach. Warto także włączać się w większe grupy organizowane przez różne instytucje.
Kończący się sezon był darem Bożym dla nas wszystkich. Stwarzał możliwości radosnego i twórczego spędzania czasu wolnego, a w konsekwencji rozwoju fizycznego i duchowego. Dlatego należałoby Bogu, Dawcy wszelkiego dobra, złożyć dziękczynienie za każdy dzień od wczesnej wiosny do późnej jesieni.
Duszpasterstwo Turystyczne Archidiecezji Przemyskiej zaprasza na takie dziękczynne spotkanie i nabożeństwo do Mucznego w niedzielę 17 października. Będziemy tam uczestniczyć we Mszy św. o godzinie 8.50. Po modlitwie zatrzymamy się tam jakiś czas, by spożyć posiłek i skorzystać z funkcjonujących tam atrakcji turystycznych. Następnie pieszo pójdziemy do źródeł Sanu (ok. 3,5 godziny w jedną stronę). Tam nastąpi formalne zakończenie letniego sezonu turystycznego.
Dojazd do Mucznego w dniu 17 października można sobie zorganizować we własnym zakresie, albo wsiąść do busa, który wyjedzie z Przemyśla o godz. 5.15. Zgłoszenia na wyjazd busem proszę przekazywać telefonicznie na nr 728 356 441 w okresie do 12 października.
Uwagi:
- Trzeba zabrać z sobą całodzienne wyżywienie i napój oraz osłonę przed deszczem.
- Każdy pielgrzym wyrusza w drogę na własną odpowiedzialność.
Ks. Kazimierz Bełch
NIEDZIELNE PIELGRZYMOWANIE
Przy drodze schodzącej ze wzniesienia do wsi napotkają XIX-wieczną figurę św. Jakuba i studnię, zwana „studnią św. Jakuba na górce”. W samym zaś centrum Krzemienicy stoi drewniany kościół pod wezwaniem św. Jakuba, obok wolno stojąca dzwonnica i budynek dawnej kostnicy. Cały ten zabytkowy zespół jest otoczony drewnianym ogrodzeniem z bramką wejściową. W głównym ołtarzu kościoła znajduje się XVIII-wieczny obraz olejny przedstawiający św. Jakuba, patrona świątyni. Kościół ten pełnił funkcje świątyni parafialnej przez kilka wieków do roku 1975, kiedy to ukończono budowę i poświęcono nowy obszerniejszy kościół parafialny pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia. Od tego czasu kościół św. Jakuba jest świątynią pomocniczą.
Z Krzemienicy Szlak Jakubowy prowadzi do wsi Kraczkowa, na której terenie, oprócz zabytkowego kościoła, znajduje się około 100 różnego typu kapliczek i krzyży przydrożnych, stanowiących ludowe zabytki kultury religijnej. W Kraczkowej zatrzymamy się dłużej. Będziemy tam uczestniczyć o godz. 11.00 w niedzielnej Mszy św., a następnie skorzystamy z posiłku przygotowanego nam przez gościnnych parafian.
Z Kraczkowej Droga Jakubowa wiedzie na wzgórze Marii Magdaleny, zwane potocznie Magdalenką. Stoi tam renesansowy kościół pw. św. Marii Magdaleny, zbudowany w 1713 r. Ufundował go książę Jerzy Lubomirski jako zadośćuczynienie za nieumyślne zastrzelenie człowieka. Ze wzgórza schodzimy w kierunku północno-zachodnim, do dawnej wsi Słocina, która obecnie znajduje się w granicach administracyjnych miasta Rzeszowa. Słocina słynie z kultu św. Rocha. Pierwotnie (od XVII wieku) miejscem kultu była kaplica filialna z łaskami słynącym jego wizerunkiem. Obecnie tytuł sanktuarium św. Rocha posiada kościół parafialny. Św. Roch przedstawiany jest jako pielgrzym. Od św. Rocha zmierzamy do centrum Rzeszowa, przechodzimy przez zabytkowy Rynek, następnie obok kościoła farnego, który zachował gotyckie prezbiterium z XV w. oraz barokowe nawy z XVII w., i dochodzimy do sanktuarium Matki Bożej Rzeszowskiej w bazylice pw. Wniebowzięcia NMP przy klasztorze oo. Bernardynów.
Według kroniki klasztornej dnia 15 sierpnia 1513 r. Maryja objawiła się w Rzeszowie na gruszy w ogrodzie pobożnego mieszczanina Jakuba Ado i poleciła mu, aby na tym miejscu postawiono kościół. Najpierw wybudowano tam kaplicę i umieszczono w niej wyrzeźbioną w lipowym drzewie figurę Matki Bożej z Dzieciątkiem na ręku, a w 1531 r. – drewniany kościółek. Gdy sława cudownej figury coraz bardziej się szerzyła, kasztelan sandomierski, Mikołaj Spytek Ligęza, zaczął w 1610 r. budowę obecnego kościoła barokowego i klasztoru, które powierzył oo. Bernardynom. W świątyni, poświęconej w 1627 r., figura Maryi z Dzieciątkiem znajduje się w cudownej bocznej kaplicy. Została ona ukoronowana w 1763 r. . Ponowna koronacja odbyła się w 1898 r. Wreszcie w 250. rocznicę pierwszej koronacji, w 2013 roku, nałożono nowe korony. Widomym świadectwem istniejącego nieprzerwanie od XVI wieku kultu Matki Bożej są dwie dużych rozmiarów tablice wotywne, zawieszone w cudownej kaplicy, które na 94 obrazach wraz z odpowiednimi napisami przedstawiają łaski wyświadczone ludziom za wstawiennictwem Matki Bożej. O wiele więcej łask zanotowano w aktach klasztoru.
