Z nastaniem września ożywiają się budynki szkolne i inne instytucje, przystępują do pracy uczniowie i osoby dorosłe powracające z urlopów. Podejmujmy pracę nie jako niewolnicy, zmuszeni do niej koniecznościami życiowymi, wedle porzekadła: „bez pracy nie ma kołaczy”. Zauważmy jej godność i skutki pozamaterialne.
Naturalna godność i wartość pracy wyraża się w tym, że służy ona rozwojowi człowieka. Poprzez pracę człowiek realizuje swoje możliwości: wzmacnia siły duchowe i fizyczne, zdobywa zręczność, doświadczenie, wiedzę, umiejętność, wytrwałość, wzmacnia siłę swego charakteru, poczucie obowiązku, zdolność do poświęcenia.
Chrześcijanin dostrzega także nadprzyrodzoną godność pracy. Polega ona najpierw na tym, że człowiek został przez Boga powołany do pracy, i przez pracę współdziała z Nim. Myśl tę szerzej rozwija św. Jan Paweł II: „człowiek stworzony na obraz Boga, przez swoją pracę uczestniczy w dziele swego Stwórcy – i na miarę swoich ludzkich możliwości poniekąd dalej je rozwija i dopełnia, postępując wciąż naprzód w odsłanianiu ukrytych w całym stworzeniu zasobów i wartości” (enc. Laborem exercens, nr 25). Ponadto trud pracy w pewnym sensie może być współuczestnictwem w Krzyżu Chrystusa. Jak uczy św. Jan Paweł II, „w pracy ludzkiej chrześcijanin odnajduje cząstkę Chrystusowego Krzyża i przyjmuje ją w tym samym duchu odkupienia, w którym Chrystus przyjął za nas swój Krzyż” (tamże, nr 27). Dzięki pracy człowiek wchodzi także w rzeczywistość zmartwychwstania Chrystusa. Chrystus wszedł do chwały przez Krzyż, podobnie chrześcijanin odnajduje w trudzie pracy „przebłysk nowego życia, nowego dobra, jakby zapowiedź nowego nieba i nowej ziemi” (tamże).
Powyższe spojrzenie na pracę prowadzi do pewnej konkluzji. Skoro przez pracę człowiek współdziała z Bogiem, przetwarza świat i doskonali siebie, to pracując, staje się niejako ofiarnikiem, który składa Bogu to, co mu zostało powierzone, ale w postaci już udoskonalonej, uczłowieczonej. W ten sposób praca staje się ofiarą składaną Bogu, a powszechne powołanie do pracy staje się powszechnym powołaniem do świętości.
Wartość i godność pracy doceniali nasi przodkowie, o czym świadczą polskie przysłowia, na przykład:
„Praca zawsze popłaca;
Bez pracy trudno dostąpić honoru;
Bez pracy żyją tylko ptacy;
Bóg bez pracy nic nie daje;
Praca dla Pana Boga, pożytek dla ludzi;
Praca pozłaca;
Praca z ochotą przerabia słomę w złoto;
Za pracą wszelka szczęśliwość przychodzi;
Kto pracuje, Boga chwali; Za pracę i niebo kupić”
(Nowa księga przysłów polskich, t. 2, s. 1049 nn.)
Pracujmy zatem solidnie, z ochotą, a nawet z radością. Nie schodźmy jednak na skrajności, nie bądźmy pracoholikami. Szanujmy niedzielę jako dzień wolny od pracy. Po Mszy św. niedzielnej warto, w gromie rodziny lub przyjaciół, udać się na spacer czy nawet na dłuższą wędrówkę. Bractwo św. Jakuba w Przeworsku zaprasza na przejście przedostatniego etapu Podkarpackiej Drogi Jakubowej, prowadzącego z Góry Ropczyckiej do Zawady, w niedzielę 15 września. Rozpocznie się ono Mszą św. w kościele św. Jakuba w Górze Ropczyckiej o godz. 9.00.
Ks. Kazimierz Bełch
Duszpasterstwo Turystyczne Archidiecezji Przemyskiej i Duszpasterstwo Turystyczne Diecezji Rzeszowskiej zaprasza Przewodników Turystycznych, Pilotów wycieczek, Organizatorów turystyki grupowej i wszystkich miłośników turystyki, którzy wiosną tego roku wzięli udział w szkoleniach na odebranie Licencji do oprowadzania po obiektach sakralnych.
Wręczenie Licencji odbędzie się w OWR CARITAS Diecezji Rzeszowskiej, w Myczkowcach w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny tj. w dniu 15 sierpnia 2019 r. o godz. 18:00.